** "Osmanlı İmparatorları" Nasıl Beslenirdi?

 

 

Antik Roma İmparatorluğu'nun tarihinde yani Antik Roma yemek kültüründe beslenme alışkanlıkları, hem döneme hem de sosyal sınıfa bağlı olarak büyük değişiklikler göstermekteydi. Ancak Roma İmparatorları ve aristokratları, genellikle imparatorluğun zenginliğinden faydalanarak daha özenli ve çeşitli beslenirlerdi.

 

Temel Gıdalar: 

Buğday, arpa ve spelt (bir tür buğday) gibi tahıllar, antik Roma'nın ana besin maddeleriydi. Öğütülmüş buğday genellikle ekmek yapımında kullanılırken, arpa genellikle lapalar için kullanılırdı.

 

Sebzeler: 

Fasulye, bezelye, soğan, sarımsak, lahana ve pancar gibi sebzeler popülerdi.

 

Meyveler: 

Üzüm, incir, elma, armut, zeytin ve daha pek çok meyve tüketilirdi.

 

Et ve Balık: 

Zengin Romalılar, tavuk, dana, kuzu ve yaban domuzu gibi etleri tüketirlerdi. Balık ve deniz ürünleri, özellikle özel ziyafetlerde yaygındı. Garum adında oldukça popüler bir balık sosu, birçok yemekte kullanılırdı.

 

İçecekler: 

Şarap, Roma kültüründe merkezi bir rol oynardı. Ancak genellikle suyla seyreltilerek içilirdi.

 

Tatlılar ve Baharatlar: 

Bal, tatlı yapımında ana tatlandırıcı olarak kullanılırdı. Antik Roma'da pek çok baharat da mevcuttu ve bu baharatlar, özellikle zenginler için yemeklerini tatlandırmada önemliydi.

 

Ziyafetler: 

Roma İmparatorları ve aristokratları, ziyafetler düzenleyerek gösteriş yapmayı severlerdi. Bu ziyafetlerde nadir ve egzotik yiyecekler, özellikle deniz ürünleri ve etler, sergilenirdi. Ayrıca dönemin popüler tatları arasında flamingo, deve kuşu ve diğer egzotik hayvan etleri de yer alabilirdi.

 

Bu beslenme alışkanlıkları, Roma İmparatorluğu'nun genişlemesi ve farklı kültürlerle etkileşime girmesiyle de evrildi. Ancak şunu belirtmek önemlidir ki, tüm Romalıların bu çeşitlilikte bir diyetle beslendiğini söylemek yanıltıcı olurdu. Sıradan bir Roma vatandaşı için diyet, genellikle daha basit ve temel gıdalara dayanırdı.

Antik Çin'de imparatorlar ve soylular, tıpkı diğer eski uygarlıklarda olduğu gibi, en iyi malzemeleri ve en rafine yemekleri tüketme ayrıcalığına sahipti. Çin İmparatorluğu, binlerce yıl boyunca birçok farklı hanedanlıkla yönetildiğinden, bu hanedanlıkların her birinin kendi beslenme alışkanlıkları ve zevkleri vardı. Ancak genel olarak, Çin imparatorları ve soylularının diyetinde bazı yaygın öğeler bulunmaktadır:

 

Pirinç ve Tahıllar: 

Pirinç, özellikle güney Çin'de temel bir besin maddesiydi. Kuzeyde buğday ve darı daha yaygındı. Bu tahıllar, çeşitli yemeklerin ve tatlıların ana maddesi olarak kullanılırdı.

 

Sebzeler ve Meyveler: 

Çin mutfağı, zengin bir sebze çeşitliliğine sahiptir. Buna ek olarak, bamya, lotus kökü, bambu filizleri gibi egzotik sebzeler de tüketilirdi. Çeşitli meyveler de diyetlerinde yer alırdı.

 

Et ve Balık: 

Tavuk, ördek, sığır, koyun ve domuz gibi hayvanların etleri tüketilirdi. Ayrıca, balık ve deniz ürünleri özellikle nehirlerin ve denizin yakınında olan bölgelerde yaygındı.

 

Tofu ve Soya Ürünleri: 

Tofu (soya peyniri) ve diğer soya bazlı ürünler, binlerce yıldır Çin mutfağının bir parçasıydı.

 

Çorba ve Bulyonlar: 

Çeşitli malzemelerle hazırlanan zengin bulyonlar ve çorbalar, yemeklerin önemli bir parçasıydı.

 

İçecekler: 

Çay, tarihsel olarak Çin'in en önemli içeceklerinden biridir. Ayrıca, farklı bölgelerde farklı türlerde alkollü içecekler de tüketilirdi.

 

Baharatlar ve Soslar: 

Soya sosu, fermente edilmiş fasulye pastası, acı biber, zencefil ve daha pek çok baharat ve sos, yemeklere lezzet katmak için kullanılırdı.

 

Çin imparatorları ve soyluları için yemekler, sadece beslenme ihtiyacını karşılamakla kalmaz, aynı zamanda zenginlik, prestij ve güç gösterisi olarak da hizmet ederdi. Özellikle sarayda, yemeklerin hazırlanması ve sunumu sanatsal bir faaliyet olarak kabul edilirdi ve sık sık ziyafetler düzenlenirdi.

 

Ancak tüm bu lüks, Çin İmparatorluğu'nun geniş topraklarındaki sıradan halkın yaşamıyla karşılaştırıldığında sadece küçük bir azınlık için geçerliydi. Çoğu insan, daha basit ve temel gıdalarla beslenirdi.

Fransız kralları ve soylularının beslenme alışkanlıkları, Orta Çağ'dan Rönesans'a, Barok döneminden Aydınlanma çağına kadar büyük değişiklikler göstermiştir. Ancak, Fransız soylularının yemek kültürü, lüks, rafine ve sofistike olarak kabul edilir ve Fransız mutfağı tarih boyunca ünlü olmuştur. İşte Fransız krallarının ve soylularının tarihsel dönemlere göre beslenme alışkanlıklarına genel bir bakış:

 

Orta Çağ: 

Bu dönemde, et ağırlıklı bir diyet yaygındı. Sığır, koyun, domuz, tavşan, geyik ve kuşlar gibi etler, baharatlarla lezzetlendirilip pişirilirdi. Balık, özellikle dini oruç günlerinde önemli bir yere sahipti. Ekmek, genellikle her öğünde bulunurdu.

 

Rönesans: 

Bu dönemde, İtalyan Rönesansı'nın etkisiyle Fransız mutfak kültüründe değişiklikler gözlendi. Sebze ve meyve tüketimi arttı. Şeker, tatlılarda daha yaygın hale geldi.

 

17. ve 18. Yüzyıl: 

Bu dönemde, Fransız mutfağı daha rafine hale geldi. Soslar, tatlar ve pişirme teknikleri açısından sofistike yemekler geliştirildi. Louis XIV'nin sarayında, lüks ziyafetler ve uzun süreli yemekler yaygındı.

 

19. Yüzyıl: 

Bu dönemde, modern Fransız mutfağının temelleri atıldı. Restaurantlar popülerleşti ve haute cuisine (yüksek mutfak) kavramı doğdu.

 

Fransız krallarının ve soylularının diyeti, şunları içerirdi:

 

Ekmek: 

Değişik çeşitlerde ve kalitede ekmekler tüketilirdi.

 

Etler: 

Kızarmış etler, rosto etler, güveçler gibi birçok farklı şekilde pişirilen etler.

 

Balık ve Deniz Ürünleri: 

Tuzlanmış balık, istiridye, midye gibi deniz ürünleri popülerdi.

 

Süt Ürünleri: 

Peynir, tereyağı ve krem Fransız mutfak kültürünün ayrılmaz bir parçasıdır.

 

Sebzeler ve Meyveler: 

Özellikle Rönesans sonrası dönemlerde sebze ve meyve tüketimi artmıştı.

 

Tatlılar: 

Pastalar, tartlar, şekerlemeler ve çikolata gibi tatlılar lükstü.

 

İçecekler: 

Şarap, Fransız kültüründe merkezi bir role sahipti. Ayrıca, likörler ve konjak gibi diğer alkollü içecekler de tüketilirdi.

 

Ancak bu lüks ve zengin diyet, tüm Fransızların değil, sadece kralların, soyluların ve zenginlerin yaşamına özgüydü. Sıradan halk genellikle daha basit ve temel gıdalarla beslenirdi.

Mısır Firavunları ve üst sınıf, Antik Mısır'daki toplumun en üst kademesinde bulunuyordu. Dolayısıyla, onların beslenme alışkanlıkları, toplumun diğer kesimlerine kıyasla daha çeşitli ve zengindi. Ancak, Antik Mısır'da genel olarak tükettikleri gıdalar şunlardı:

 

Ekmek ve Bira: 

Bu iki öğe, Antik Mısır diyetinin temelini oluştururdu. Ekmek, genellikle darı veya buğdaydan yapılırdı. Bira, genellikle darıdan fermentasyonla üretilirdi.

 

Sebzeler: 

Fasulye, mercimek, soğan, sarımsak, pırasa ve salatalık gibi sebzeler yaygın olarak tüketilirdi.

 

Meyveler: 

İncir, hurma, üzüm ve nar gibi meyveler, Antik Mısır'da popülerdi.

 

Et: 

Firavunlar ve soylular, et tüketimi konusunda diğer Mısırlılara göre daha ayrıcalıklıydı. Tavuk, ördek, balık ve sığır eti gibi etler soyluların diyetinde yer alırdı. Ancak, kırmızı et, özellikle sığır eti, genellikle özel günler için saklanırdı.

 

Süt ve Süt Ürünleri: 

İneklerden, keçilerden ve koyunlardan elde edilen süt, yoğurt ve peynir gibi süt ürünleri tüketilirdi.

 

Yağlar ve Tatlandırıcılar: 

Mısır mutfağında, yiyecekleri tatlandırmak ve pişirmek için çeşitli yağlar kullanılırdı. Bunun yanı sıra, tatlıları tatlandırmak için bal kullanılırdı.

 

İçecekler: 

Bira, sıkça tüketilen bir içecekti. Ancak soylular için şarap da popüler bir seçenekti, özellikle özel etkinliklerde.

 

Baharatlar: 

Bazı baharatlar ve aromatik otlar yemeklerde kullanılırdı. Örneğin, kişniş tohumları bazen ekmekte kullanılırdı.

 

Özellikle firavunlar ve soylular için, yemekler aynı zamanda bir gösteri ve sosyal etkinlikti. Büyük ziyafetler ve festivaller sırasında çeşitli yemekler sunulurdu. Ancak, sıradan Mısırlıların diyeti, temel gıdalarla sınırlıydı ve et tüketimi genellikle nadir bir lükstü.

 

Bu beslenme alışkanlıkları, çeşitli arkeolojik bulgular, mezar duvar resimleri, papirüs yazıları ve diğer antik kaynaklardan elde edilen bilgilere dayanmaktadır.

Aztek İmparatorluğu, Meksika Vadisi'nde 14. yüzyıldan 16. yüzyıla kadar hüküm süren büyük bir Mesoamerikan uygarlığıydı. Aztek imparatorları ve soyluları, toplumun üst sınıfında yer aldığı için, beslenme alışkanlıkları daha çeşitli ve zengindi.

 

Aztek İmparatorlarının diyetinde aşağıdaki öğeler yer alıyordu:

 

Mısır: 

Mısır, Aztek diyetinin temelini oluştururdu. Mısırdan yapılan "tamales" (mısır hamurundan yapılan, çeşitli malzemelerle doldurulup buharla pişirilen yemek) ve "tortilla" (ince mısır ekmeği) günlük beslenmede önemli bir yere sahipti.

 

Protein Kaynakları: 

Aztek soyluları, özellikle balık, yaban hindi, ördek ve köpek gibi et tüketme ayrıcalığına sahipti. Ayrıca protein kaynağı olarak çeşitli böcekler ve larvalar da tüketilirdi.

 

Kakao: 

Soylular için, kakao çekirdeklerinden yapılan çikolatalı içecek olan "xocolatl" lüks bir içecekti. Bu içecek genellikle vanilya, bal ve acı biberle tatlandırılırdı.

 

Sebzeler ve Meyveler: 

Kabak, fasulye, avokado, guava, papaya ve chayote gibi sebzeler ve meyveler diyetin bir parçasıydı.

 

Chia Tohumları: 

Bu tohumlar enerji verici bir gıda olarak tüketilirdi ve aynı zamanda sıvı içeceklerde kullanılırdı.

 

Tatlandırıcılar: 

Bal ve agave şurubu, tatlıları ve içecekleri tatlandırmak için kullanılırdı.

 

Baharatlar ve Otlar: 

Vanilya, tuz, acı biber ve çeşitli otlar, yemeklerin lezzetini artırmak için kullanılırdı.

 

Alkollü İçecekler: 

"Pulque" adında fermente edilmiş bir içecek, dini törenler ve özel etkinlikler için popülerdi.

 

Aztek imparatorları ve soyluları için yemekler, aynı zamanda sosyal ve dini bir etkinlikti. Zengin ve çeşitli yemekler, ziyafetler ve dini törenler sırasında sunulurdu. Ancak, sıradan Azteklerin diyeti daha sınırlıydı ve et tüketimi daha nadir bir lükstü.

 

Bu beslenme alışkanlıkları, İspanyol fetihçilerinin yazdığı metinlere, arkeolojik bulgulara ve diğer antik kaynaklara dayanmaktadır.

Pers İmparatorluğu, M.Ö. 6. yüzyıldan M.S. 7. yüzyıla kadar hüküm süren büyük bir imparatorluktu. Bu süre zarfında, Pers kültürü ve yaşam tarzı bazı değişikliklere uğrasa da, bazı temel beslenme alışkanlıkları ve yemek tercihleri genel olarak korundu. Pers imparatorları ve soyluları, toplumun üst sınıfında bulunduğundan, daha çeşitli ve zengin bir diyetin tadını çıkarırlardı.

 

Pers İmparatorlarının beslenme alışkanlıkları hakkında genel bir bakış:

 

Ekmek: 

Pers mutfak kültüründe, çeşitli türlerde ekmekler bulunurdu. Bu ekmekler genellikle buğday ya da arpa unundan yapılırdı.

 

Et: 

Sığır, kuzu ve keçi eti popülerdi. Ayrıca, av hayvanlarından elde edilen etler ve kuşlar da tüketilirdi.

 

Süt Ürünleri: 

Yoğurt, peynir ve tereyağı gibi süt ürünleri, Pers diyetinin önemli bir parçasıydı.

 

Sebzeler: 

Soğan, sarımsak, havuç, pancar, ıspanak ve lahana gibi sebzeler sıkça tüketilirdi.

 

Meyveler: 

Üzüm, incir, hurma, nar, elma ve armut gibi meyveler popülerdi. Bunlar hem taze olarak tüketilir hem de kurutulup saklanırdı.

 

Tahıllar ve Baklagiller: 

Buğday ve arpa, ekmeğin yanı sıra çorbalar ve pilavlar için de kullanılırdı. Mercimek ve nohut gibi baklagiller de diyetin bir parçasıydı.

 

Baharatlar ve Otlar: 

Kişniş, kimyon, safran, zerdeçal, sumak ve biber gibi baharatlar yemeklere lezzet katardı.

 

İçecekler: 

Şarap, Pers kültüründe önemli bir role sahipti. Bunun yanı sıra, fermente edilmiş sütten yapılan bir içecek olan "ayran" da tüketilirdi.

 

Tatlılar: 

Bal ve pekmez, tatlılarda ve içeceklerde tatlandırıcı olarak kullanılırdı.

 

Pers soyluları ve imparatorları için yemekler, aynı zamanda bir sosyal etkinlik ve bir gösteriydi. Büyük ziyafetler ve festivaller sırasında çeşitli yemekler ve içecekler sunulurdu.

 

Bu beslenme alışkanlıkları, antik metinlere, arkeolojik bulgulara ve tarihçi kayıtlarına dayanmaktadır. Ancak, Pers İmparatorluğu'nun uzun tarihi boyunca beslenme alışkanlıklarında bölgesel ve döneme özgü farklılıklar olabileceğini unutmamak gerekir.

Rusya'nın tarihindeki çarlar, ülkenin siyasi ve kültürel yaşamında belirleyici bir rol oynamıştır. Onların beslenme alışkanlıkları, döneme, bölgeye ve kişisel tercihlere göre değişiklik gösterebilir. Ancak, genel olarak Rus çarlarının ve soylularının beslenme alışkanlıklarını şu şekilde özetleyebiliriz:

 

Ekmek: 

Ekmek, Rus mutfak kültüründe önemli bir yer tutar. Özellikle siyah ekmek (çavdar ekmeği) popülerdi.

 

Et ve Balık: 

Et, özellikle kuzu, sığır ve domuz, soyluların diyetinde sıkça bulunurdu. Aynı zamanda, özellikle Büyük Orman'ın yakınında yaşayanlar için av hayvanlarından elde edilen etler de tüketilirdi. Rusya'nın geniş nehirleri ve gölleri sayesinde balık da önemli bir protein kaynağıydı.

 

Süt Ürünleri: 

Yoğurt, kaymak, tereyağı ve peynir gibi süt ürünleri yaygındı.

 

Sebzeler: 

Patates, lahana, pancar, soğan ve havuç gibi sebzeler, Rus diyetinin önemli bir parçasıydı.

 

Meyveler: 

Orman meyveleri, elma ve armut gibi meyveler yaygın olarak tüketilirdi.

 

Tahıllar ve Baklagiller: 

Arpa, yulaf ve buğday gibi tahıllar, lapalar ve ekmek yapımında kullanılırdı. Mercimek ve nohut gibi baklagiller de sıkça tüketilirdi.

 

İçecekler: 

Votka, Rus kültüründe önemli bir içecekti. Ancak, soylular için şampanya, şarap ve diğer alkollü içecekler de popülerdi. Kvas (fermente ekmek içeceği) ve çay da sıkça tüketilirdi.

 

Baharatlar ve Otlar: 

Dereotu, maydanoz ve sarımsak gibi otlar, yemeklere aroma katmak için kullanılırdı.

 

Tatlılar ve Pastalar: 

Medovik (bal keki), pirojki (doldurulmuş hamur işleri) ve pelmeni (doldurulmuş hamur işi mantı) gibi geleneksel Rus tatlıları ve yemekleri, soyluların diyetinde yer alırdı.

 

Rus çarlarının ve soylularının yemek alışkanlıkları, Batı Avrupa'dan gelen etkilerle de şekillenmiştir, özellikle 18. yüzyıldan itibaren. Ancak geleneksel Rus mutfak kültürü, onların beslenme alışkanlıklarının temelini oluşturmaya devam etmiştir.

 

Bu bilgiler, tarihçi kayıtlarına, eski metinlere ve araştırmalara dayanmaktadır. Ancak, her çarın kişisel tercihleri ve döneme özgü özellikler nedeniyle bu genellemelerde bazı farklılıklar olabileceğini unutmamak gerekir.

Antik Yunanistan'da, kavramsal olarak "kral" fikri, modern anlamda monarşiyle aynı değildi. Özellikle Klasik dönemde (M.Ö. 5. ve 4. yüzyıllar), çoğu Yunan şehir devleti demokratik ya da oligarşik yönetim biçimlerini benimsedi. Bununla birlikte, bazı şehir devletlerinde ve özellikle Yunanistan'ın erken dönemlerinde monarşik yönetimler vardı.

 

Ancak, Antik Yunan'daki üst sınıf, soylu ya da aristokrat diyetini göz önünde bulundurarak, bu elit kesimin beslenme alışkanlıklarını şu şekilde özetleyebiliriz:

 

Ekmek: 

Arpa ve buğdaydan yapılan ekmekler temel besin kaynaklarındandı. "Maza" adında bir tür arpa ekmeği özellikle popülerdi.

 

Zeytinyağı: 

Zeytinyağı, hem yemeklerde kullanılan bir malzeme hem de bir sos olarak servis edilen ana bileşenlerdendi.

 

Şarap: 

Şarap, suyla seyreltilerek tüketilirdi ve hem yemeklerde hem de sosyal etkinliklerde ana içeceklerden biriydi.

 

Et: 

Kırmızı et, özellikle kuzu ve sığır eti, ziyafetlerde ve özel etkinliklerde tüketilen bir lükstü. Bununla birlikte, balık ve deniz mahsulleri, özellikle sahil bölgelerinde, günlük diyetin bir parçasıydı.

 

Sebzeler ve Baklagiller: 

Fasulye, mercimek, soğan, sarımsak, lahana ve pancar gibi sebzeler ve baklagiller yaygın olarak tüketilirdi.

 

Meyveler: 

İncir, üzüm, elma, armut ve zeytin gibi meyveler diyetin bir parçasıydı.

 

Süt ve Peynir: 

Süt, genellikle peynir ve yoğurt formunda tüketilirdi. Özellikle feta peyniri popülerdi.

 

Baharatlar ve Otlar: 

Dereotu, kekik, nane ve defne yaprağı gibi baharatlar ve otlar yemeklerde sıkça kullanılırdı.

 

Tatlılar: 

Bal, tatlılar ve bazı yemeklerde tatlandırıcı olarak kullanılırdı.

 

Antik Yunan mutfak kültürü, Akdeniz diyetinin temel öğeleriyle karakterizedir ve zeytinyağı, tahıllar, balık, sebzeler ve şarap gibi bileşenlere dayanır. Ancak, bir Yunan aristokratının veya kraliyet üyesinin diyeti, genellikle daha çeşitli ve lüks olacaktı.

 

Bu bilgiler, antik metinlere, arkeolojik bulgulara ve tarihçi kayıtlarına dayanmaktadır. Ancak, Yunanistan'ın farklı bölgeleri ve dönemleri arasında beslenme alışkanlıklarında birtakım farklılıklar olabileceğini unutmamak gerekir.

Bizans İmparatorluğu, Roma İmparatorluğu'nun doğu kısmının devamı olarak yaklaşık bin yıl süreyle var olmuş büyük bir medeniyetti. Bizans'ın başkenti Konstantinopolis (günümüzdeki İstanbul) stratejik konumu, farklı kültürlerle ticaret ve etkileşimi teşvik ederek zengin bir mutfak kültürünün gelişmesine olanak tanıdı. Bizans İmparatorları, bu zengin mutfaktan ve İmparatorluğun lüksünden yararlanan kişiler arasında yer aldı.

 

Bizans İmparatorlarının beslenme alışkanlıklarına genel bir bakış:

 

Ekmek: 

Ekmek, temel bir besin maddesiydi. Farklı tahıllardan yapılan çeşitli ekmek türleri vardı.

 

Zeytinyağı: 

Zeytinyağı, Bizans mutfak kültürünün ana bileşenlerinden biriydi. Hem yemeklerde kullanılırdı hem de salatalarda sos olarak tercih edilirdi.

 

Balık: 

Konstantinopolis'in denize kıyısı olması nedeniyle, balık ve deniz ürünleri diyetin önemli bir parçasıydı.

 

Et: 

Kırmızı et, özellikle kuzu ve sığır, ziyafetlerde ve özel günlerde tercih edilen yiyeceklerdendi. Ayrıca, kümes hayvanları ve av hayvanları da tüketilirdi.

 

Sebzeler: 

Soğan, sarımsak, lahana, ıspanak, bezelye ve havuç gibi sebzeler yaygın olarak tüketilirdi.

 

Meyveler: 

Üzüm, incir, elma, armut, nar ve erik gibi meyveler popülerdi.

 

Süt Ürünleri: 

Peynir ve yoğurt, diyetin önemli bir parçasıydı.

 

Baharatlar: 

Tarçın, zencefil, kişniş, karanfil ve karabiber gibi baharatlar, Bizans mutfak kültüründe öne çıkan lezzetlerdi.

 

İçecekler: 

Şarap, özellikle seyreltilmiş formda, ana içeceklerden biriydi. Ayrıca, "zythum" adında bir tür bira da tüketilirdi.

 

Tatlılar: 

Bal ve şerbetle tatlandırılmış çeşitli hamur işleri ve tatlılar popülerdi.

 

Soslarda ve Yemeklerde Kullanılan Diğer Malzemeler: 

Hardal, sirke, şarap ve bal, soslar ve yemekler için kullanılan diğer önemli bileşenlerdi.

 

Bizans İmparatorları ve soyluları, imparatorluğun çeşitli bölgelerinden gelen malzemelerle hazırlanan zengin ve çeşitli yemeklerin tadını çıkarırlardı. Aynı zamanda, Bizans İmparatorluğu'nun Asya ve Afrika ile olan ticaret ilişkileri, mutfak kültürüne farklı lezzetler ve baharatlar eklemiştir.

 

Bu bilgiler, tarihçi kayıtlarına, antik metinlere ve arkeolojik bulgulara dayanmaktadır. Ancak, Bizans İmparatorluğu'nun uzun tarih boyunca beslenme alışkanlıklarında bölgesel ve döneme özgü farklılıklar olabileceğini unutmamak gerekir.

* Yukarıdaki Yazı içeriğinde etiketlenerek belirtilmiş olan konular ile ilgili alanlarda daha fazla bilgi ve gastronomi ve mutfak danışmanlığı hususunda hizmet alanlarım içerisinde bulunan başlıklarda destek almak için iletişim bilgilerimden tarafım ile bağlantıya geçebilirsiniz. ***